❤️ ابی الحسن الرضا علیه السلام
كَانَ أَبِي عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ، لَا يُرَىٰ ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكَآبَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّىٰ تَمْضِيَ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ، كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلَامُ.
🔷 امام رضا علیه السلام
هر گاه ماه محرّم فرا مى رسيد، كسى پدرم (موسی بن جعفر) عليه السلام را خندان نمى‌ديد؛ بلكه تا روز دهم همواره غم و اندوه بر او چيره بود، و چون روز دهم فرا مى رسيد آن روز، روز عزا و غم و اندوه و گريه او مى‌شد و مى‌فرمود: اين همان روزى است كه حسين عليه السلام در آن به شهادت رسيد.